the emotional Dutchies - Reisverslag uit Cuzco, Peru van Claire Kayser - WaarBenJij.nu the emotional Dutchies - Reisverslag uit Cuzco, Peru van Claire Kayser - WaarBenJij.nu

the emotional Dutchies

Door: claire

Blijf op de hoogte en volg Claire

13 April 2014 | Peru, Cuzco

Terug in Cusco na Arequipa is er veel veranderd. Er zijn ineens ontzettend veel mensen in ons hostel bijgekomen en er zijn voor iedere avond activiteiten bedacht. Het is er heel gezellig en er zijn zelfs 3 Nederlandse meiden bijgekomen! 1 van de 3 is gekomen om een vriendin op te zoeken die inmiddels in Cusco woont. De andere 2 meiden zijn samen aan het rondreizen. Sara en Eline, alletwee 19jaar. Ik raak meteen met ze aan de praat en blijk het goed met ze te kunnen vinden. Het is heerlijk om weer even Nederlands te kunnen praten. Ik ga veel met Eline en Sara om, voel me bij hen op mijn gemak en we kletsen honderduit alsof we al jaren vriendinnen zijn. Ondanks dat ik het zo leuk met ze heb krijg ik ook mijn moeilijkere momenten omdat ik zie hoe het is om met je vriendin te zijn en met iemand die je door en door kent. Het doet me Ysatis missen omdat ik eigenlijk met haar zou gaan reizen en zij het hier ook zo geweldig zou vinden maar het doet me ook denken aan al mijn andere lieve vrienden en familie in Nederland. Maar gelukkig kan ik er ontzettend goed met Eline en Sara over praten en zitten we soms zelfs met zn 3en te huilen door de diepe gesprekken die we hebben....

Op school is er ook veel veranderd. We hebben nu school van 3 tot half 7 omdat de vakanties zijn afgelopen. De kinderen gaan nu 's morgens naar school en komen 's middags naar Yanapay.
Ik vind het fijn dat we nu 's middags school hebben want daardoor kun je uitslapen als je wil en anders in de ochtend dingen ondernemen. Wat wel jammer is, is dat er veel nieuwe kinderen zijn, waardoor ik er nog maar weinig ken. Ik ben gewisseld naar familia Natura, kinderen van 10jaar oud, en zit nu bij juegos (spelletjes). Dat is ook wel een leuke klas want je krijgt kinderen van alle leeftijden, hoeft niks voor te bereiden en leert ook nog spaans van de engels-spaanse memories!
Meteen de eerste dag van de week worden we er wel weer aan herinnerd hoe moeilijk de kinderen het soms thuis hebben. Zo vertellen 2 kinderen in de kring dat hun moeder door hun vader het ziekenhuis in is geslagen. Ook vertelt een andere vrijwilligster dat een kindje uit haar klas helemaal in paniek raakte omdat hij zijn schoolboek kwijt was en zijn vader heel kwaad zou gaan worden (en hem zou gaan slaan). Die vrijwilligster zelf blijkt vroeger precies hetzelfde mee gemaakt te hebben...
Het doet me wel allemaal weer beseffen hoe goed ik het wel niet heb en ik ben blij dat ik deze kinderen in ieder geval een leuke liefdevolle middag kan bezorgen.

De ochtenden van deze week zijn heel relaxt en gezellig. Het is lekker weer en we doen kaartspelletjes in de tuin van ons hostel. 's Avonds gaan we stappen, uiteten en hebben we quizavond.
Op Zaterdag ga ik met Eline en Sara, 3 Zweedse jongens en Lukas (mijn roomie uit Oostenrijk) paardrijden door de Sacred Valley. Een hele gezellige groep en super mooie landschappen. Na 2u relaxt paardrijden in de felle zon vinden we een gezellig lunchtentje. We zetten de tafels buiten en genieten van een uitgebreide lunch. We shoppen wat en gaan naar het Yanapay restaurant. Daar is een yam-session waar Eline Sara en Lukas aan mee doen. Eline en Sara zingen en Lukas speelt gitaar. We dansen en gaan de club in. Het is een leuke avond!
Zondag is het de verjaardag van Yuri en hebben we bbq. Het is prachtig weer en er zijn zo'n 50 mensen, grotendeels van Yanapay. Iedereen zit in het gras te chillen, te genieten van een heerlijke bbq, we spelen kaartspelletjes en kletsen met iedereen. Aan het eind van de middag gaan we met zn allen naar binnen om een filmpje te kijken die voor Yuri gemaakt is. Daarna gaat Sajha (meisje van 9 van Yanapay) met haar vader Sol (zanger) voor ons zingen. En werkelijk zij heeft de stem van een engeltje, ookal is ze nog zo jong. Ze zingen samen over emotionele dingen (oa over hun overleden moeder/vrouw) en het is zo bloedzuiver dat iedereen, ja echt iedereen, begint te huilen. En dit voor wel een half uur. Het is zo ontzettend raar, bizar, onwerkelijk en tegelijk ook zo bijzonder. Iedereen zit er duidelijk ook met zn eigen verdriet . Tegelijk moeten we lachen om deze absurde situatie en wordt er heel veel geknuffeld. We blijven de rest van de avond gezellig samen binnen zitten en bestellen pizza's. Wat een bijzondere dag...

  • 16 April 2014 - 17:49

    Monique:

    Lieve Ctje,

    Wat een prachtig en ontroerend verslag. De titel is erg toepasselijk, maar blijkbaar zijn niet alleen de dutchies emotional! De sfeer was wel super daar. Doet me denken aan de 'flower- Powertijd', toen ik nog jong was, heeeel lang geleden.
    Ik kijk uit naar je volgende verhaal.

    Heel veel liefs, Mama.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Claire

Zuid-Amerika reis

Actief sinds 16 Feb. 2014
Verslag gelezen: 296
Totaal aantal bezoekers 2714

Voorgaande reizen:

03 Februari 2014 - 01 Juli 2014

Zuid-Amerika

Landen bezocht: