chiquitita
Blijf op de hoogte en volg Claire
22 Februari 2014 | Peru, Cuzco
Lieve vrienden en familie,
Eeeeindelijk een verslag op mijn blog. Ik heb al vele eerdere pogingen gedaan die allemaal mislukten door de trage computer hier en het slechte netwerk. En weinig tijd want ik zit bomvol met leuke dingen! Ik zal proberen een beetje een beeld te schetsen van mijn leven hier.
De eerste week vond ik heel pittig. Ik had last van de hoogte, enorme heimwee en heeeeel moe.
Toen ik aankwam op het vliegveld in Cusco maakte ik meteen kennis met de Peruaanse cultuur; er was mij verteld dat iemand van het guesthouse me op zou komen halen van het vliegveld wat niet gebeurde... Goed begin zou je zeggen!! Maar het was niet zo erg. Ik werd door een vriendelijke taxichauffeur bij mijn hostel afgezet.
Mijn guesthouse/hostel is heel gezellig met leuke andere reizigers. Maar toen ik aankwam waren er vrijwel alleen spaanssprekende gasten waardoor ik meteen non stop Spaans moest spreken en luisteren. Heel pittig.
Maar ook heel goed natuurlijk.
Wat meteen de eerste dag opviel was dat iedereen, ja echt iedereen, je meteen begroet met een zoen op de wang en een knuffel. Ook de mensen die je nog nooit gezien hebt. Leuke gewoonte als je het mij vraagt!!
Cusco is een prachtige stad. Het is lekker overzichtelijk; binnen een week kon ik ong overal in het centrum wel zelf heen lopen wat heel snel is voor mijn doen. Er zijn overal pleintjes met grasveldjes en bankjes waar mensen de hele dag zitten/liggen te relaxen/lezen/eten. Ook vind je overal kleine hele goedkope restaurantjes. Een driegangen menu voor zo'n 3€ kan makkelijk!
Het is fijn en relaxed om lekker door de stad te lopen maar wel heel vermoeiend: alles gaat omhoog en omlaag en weer omhoog. Om de stad heen zien je overal bergen.
Wat ik heel bijzonder vond is dat veel vrouwen hier echt volgens de traditie rondlopen. Klein en mollig met 2 lange aan elkaar vast geknoopte vlechten, wijde rokken en gebreide vesten en als belangrijkste een grote kleurrijke doek op hun rug gewikkeld waarin ze kinderen/eten/spullen voor verkoop rondsjouwen. Het ziet er zo mooi uit!!
En dan al die marktjes.... Ik zou alles wel willen kopen hier. Het is een groot paradijs van kleurrijke sieraden stoffen kleding tassen en eten. En heel goedkoop allemaal. Jammer dat ik een Backpack bij me heb waar niet al te veel in past....
Vanaf de tweede dag werk ik als vrijwilliger op een schooltje: Aldea Yanapay. Het is 7 minuutjes lopen vanaf mijn hostel en ziet eruit als een enorme boomhut: alles van hout, zelf gebouwd en geschilderd. Het is heel gezellig en kleurrijk. Yanapay is een soort extra school voor kinderen van 4 tot 14jaar. Er zijn verschillende klassen; computer, kunst, bijles, spelletjes, gitaar. Elke dag gaan de kinderen de eerste 2 uur naar een van die klassen. Ik zit in de kunst klas van de kleintjes. Super leuk. Samen met 2/3 andere vrijwilligers hebben we elke dag een ander groepje van ong 6 kinderen. We verzinnen elke dag iets anders om te doen. Knutselen, tekenen, collages maken, van alles. Maar je moet wel creatief zijn want de kinderen zijn snel afgeleid!!
Na deze 2 uur heeft iedereen een half uur pauze. Iedereen eet iets kleins en gaat spelen in de 'tuin'. Daarna hebben we een uur met de hele school. Dan gaan we in een kring zitten en spelletjes doen en praten over van alles en nog wat. Kinderen kunnen hun hart luchten of voordrachtjes doen. Alles is mogelijk.
Hierna hebben we een uurtje met de 'families'. De families zijn ingedeeld op leeftijd. Ik zit in de familie corazon(hart) met ong 5kinderen van 7jaar en 3 vrijwilligers. We bereidden dan een show voor voor op vrijdag. Elke week krijgen we een thema. Vorige week was bijvoorbeeld Europa en het onderwerp van mijn familie was Spanje. Samen met de andere vrijwilligers van mijn groepje moesten we een show bedenken over Spanje voor ons groepje. Nog meer creativiteit nodig!! Maar ook heel leuk.
Het belangrijkste uitgangspunt van Yanapay is dat de kinderen heel veel liefde ontvangen. Dat ze geknuffeld worden, dat er naar ze geluisterd wordt en dat we met ze praten. Dat ze aandacht krijgen. De meeste kinderen bij Yanapay hebben namelijk een hele moeilijke thuissituatie. Er is heel veel alcoholisme, misbruik, mishandeling, verwaarlozing.
De kinderen zijn verschrikkelijk lief. Ze knuffelen je de hele dag en vertellen hoe lief je bent en dat ze van je houden. En dat doe je natuurlijk met alle liefde terug. Maar het feit dat ze zoveel willen knuffelen en zo blij zijn met elk klein beetje aandacht is ook heel pijnlijk. Het is zo confronterend....
Maar het is deste mooier en dankbaarder om dit werk te doen.
Van 9 tot 1 is de school.
Wat ik daarna doe is elke dag anders. Maar in ieder geval eerst lunchen!! Warm eten en vaak driegangen. En dan rustig savonds weer. Mijn eerste week vond ik dat niet te doen maar inmiddels is mijn maag wel zo uitgerekt dat dat makkelijk kan...
Smiddags ga ik vaak de stad in met andere vrijwilligers van overal in de wereld. Het tweede weekend ben ik met 7 anderen een tocht gaan maken door de bergen op scooters. Ongelofelijk mooi. Hele afwisselende uitzichten en de prachtigste dorpjes. Tijdens die tocht besefte ik me echt waarom ik ook alweer wilde gaan reizen...
Verder ben ik naar Christo Blanco gelopen (een heel groot wit Christus beeld dat savonds licht geeft) en heb ik al heeeeel veel restaurantjes bezocht. En marktjes. En naar het choco museum geweest.... Hele leuke weetjes te weten gekomen over hoe goed chocola wel niet voor je is (moet ik dit wel weten?!) en heerlijke chocolade gegeten natuurlijk. Savonds gaan we altijd uiteten omdat we in het hostel niet kunnen eten of kunnen koken. Daarna gaan we vaak ergens live muziek luisteren/kijken/dansen of spelletjes spelen in een kroeg. Ook het uitgaan is hier heel leuk. Grote 'clubs' waar je aan het begin vd avond gratis salsa lessen kan krijgen!! Moeilijk maar heel leuk.
Vandaag ga ik de Machu Picchu bezoeken voor 2 dagen en volgende week voor 5 dagen naar arequipa (grootse stad na Lima). Heel leuk en spannend allemaal dus!
Ohja en de titel is chiquitita wat je zegt tegen iets heel kleins. De kinderen zeggen dat de hele dag en ik vind het zo'n leuk woord!!
Veel liefs xxx
Inmiddels is het alweer maandag, ik heb de machu Picchu al beklommen. Het was niet gelukt het verslag eerder te plaatsen. Maar machu Picchu volgt in een volgend verslag!
Eeeeindelijk een verslag op mijn blog. Ik heb al vele eerdere pogingen gedaan die allemaal mislukten door de trage computer hier en het slechte netwerk. En weinig tijd want ik zit bomvol met leuke dingen! Ik zal proberen een beetje een beeld te schetsen van mijn leven hier.
De eerste week vond ik heel pittig. Ik had last van de hoogte, enorme heimwee en heeeeel moe.
Toen ik aankwam op het vliegveld in Cusco maakte ik meteen kennis met de Peruaanse cultuur; er was mij verteld dat iemand van het guesthouse me op zou komen halen van het vliegveld wat niet gebeurde... Goed begin zou je zeggen!! Maar het was niet zo erg. Ik werd door een vriendelijke taxichauffeur bij mijn hostel afgezet.
Mijn guesthouse/hostel is heel gezellig met leuke andere reizigers. Maar toen ik aankwam waren er vrijwel alleen spaanssprekende gasten waardoor ik meteen non stop Spaans moest spreken en luisteren. Heel pittig.
Maar ook heel goed natuurlijk.
Wat meteen de eerste dag opviel was dat iedereen, ja echt iedereen, je meteen begroet met een zoen op de wang en een knuffel. Ook de mensen die je nog nooit gezien hebt. Leuke gewoonte als je het mij vraagt!!
Cusco is een prachtige stad. Het is lekker overzichtelijk; binnen een week kon ik ong overal in het centrum wel zelf heen lopen wat heel snel is voor mijn doen. Er zijn overal pleintjes met grasveldjes en bankjes waar mensen de hele dag zitten/liggen te relaxen/lezen/eten. Ook vind je overal kleine hele goedkope restaurantjes. Een driegangen menu voor zo'n 3€ kan makkelijk!
Het is fijn en relaxed om lekker door de stad te lopen maar wel heel vermoeiend: alles gaat omhoog en omlaag en weer omhoog. Om de stad heen zien je overal bergen.
Wat ik heel bijzonder vond is dat veel vrouwen hier echt volgens de traditie rondlopen. Klein en mollig met 2 lange aan elkaar vast geknoopte vlechten, wijde rokken en gebreide vesten en als belangrijkste een grote kleurrijke doek op hun rug gewikkeld waarin ze kinderen/eten/spullen voor verkoop rondsjouwen. Het ziet er zo mooi uit!!
En dan al die marktjes.... Ik zou alles wel willen kopen hier. Het is een groot paradijs van kleurrijke sieraden stoffen kleding tassen en eten. En heel goedkoop allemaal. Jammer dat ik een Backpack bij me heb waar niet al te veel in past....
Vanaf de tweede dag werk ik als vrijwilliger op een schooltje: Aldea Yanapay. Het is 7 minuutjes lopen vanaf mijn hostel en ziet eruit als een enorme boomhut: alles van hout, zelf gebouwd en geschilderd. Het is heel gezellig en kleurrijk. Yanapay is een soort extra school voor kinderen van 4 tot 14jaar. Er zijn verschillende klassen; computer, kunst, bijles, spelletjes, gitaar. Elke dag gaan de kinderen de eerste 2 uur naar een van die klassen. Ik zit in de kunst klas van de kleintjes. Super leuk. Samen met 2/3 andere vrijwilligers hebben we elke dag een ander groepje van ong 6 kinderen. We verzinnen elke dag iets anders om te doen. Knutselen, tekenen, collages maken, van alles. Maar je moet wel creatief zijn want de kinderen zijn snel afgeleid!!
Na deze 2 uur heeft iedereen een half uur pauze. Iedereen eet iets kleins en gaat spelen in de 'tuin'. Daarna hebben we een uur met de hele school. Dan gaan we in een kring zitten en spelletjes doen en praten over van alles en nog wat. Kinderen kunnen hun hart luchten of voordrachtjes doen. Alles is mogelijk.
Hierna hebben we een uurtje met de 'families'. De families zijn ingedeeld op leeftijd. Ik zit in de familie corazon(hart) met ong 5kinderen van 7jaar en 3 vrijwilligers. We bereidden dan een show voor voor op vrijdag. Elke week krijgen we een thema. Vorige week was bijvoorbeeld Europa en het onderwerp van mijn familie was Spanje. Samen met de andere vrijwilligers van mijn groepje moesten we een show bedenken over Spanje voor ons groepje. Nog meer creativiteit nodig!! Maar ook heel leuk.
Het belangrijkste uitgangspunt van Yanapay is dat de kinderen heel veel liefde ontvangen. Dat ze geknuffeld worden, dat er naar ze geluisterd wordt en dat we met ze praten. Dat ze aandacht krijgen. De meeste kinderen bij Yanapay hebben namelijk een hele moeilijke thuissituatie. Er is heel veel alcoholisme, misbruik, mishandeling, verwaarlozing.
De kinderen zijn verschrikkelijk lief. Ze knuffelen je de hele dag en vertellen hoe lief je bent en dat ze van je houden. En dat doe je natuurlijk met alle liefde terug. Maar het feit dat ze zoveel willen knuffelen en zo blij zijn met elk klein beetje aandacht is ook heel pijnlijk. Het is zo confronterend....
Maar het is deste mooier en dankbaarder om dit werk te doen.
Van 9 tot 1 is de school.
Wat ik daarna doe is elke dag anders. Maar in ieder geval eerst lunchen!! Warm eten en vaak driegangen. En dan rustig savonds weer. Mijn eerste week vond ik dat niet te doen maar inmiddels is mijn maag wel zo uitgerekt dat dat makkelijk kan...
Smiddags ga ik vaak de stad in met andere vrijwilligers van overal in de wereld. Het tweede weekend ben ik met 7 anderen een tocht gaan maken door de bergen op scooters. Ongelofelijk mooi. Hele afwisselende uitzichten en de prachtigste dorpjes. Tijdens die tocht besefte ik me echt waarom ik ook alweer wilde gaan reizen...
Verder ben ik naar Christo Blanco gelopen (een heel groot wit Christus beeld dat savonds licht geeft) en heb ik al heeeeel veel restaurantjes bezocht. En marktjes. En naar het choco museum geweest.... Hele leuke weetjes te weten gekomen over hoe goed chocola wel niet voor je is (moet ik dit wel weten?!) en heerlijke chocolade gegeten natuurlijk. Savonds gaan we altijd uiteten omdat we in het hostel niet kunnen eten of kunnen koken. Daarna gaan we vaak ergens live muziek luisteren/kijken/dansen of spelletjes spelen in een kroeg. Ook het uitgaan is hier heel leuk. Grote 'clubs' waar je aan het begin vd avond gratis salsa lessen kan krijgen!! Moeilijk maar heel leuk.
Vandaag ga ik de Machu Picchu bezoeken voor 2 dagen en volgende week voor 5 dagen naar arequipa (grootse stad na Lima). Heel leuk en spannend allemaal dus!
Ohja en de titel is chiquitita wat je zegt tegen iets heel kleins. De kinderen zeggen dat de hele dag en ik vind het zo'n leuk woord!!
Veel liefs xxx
Inmiddels is het alweer maandag, ik heb de machu Picchu al beklommen. Het was niet gelukt het verslag eerder te plaatsen. Maar machu Picchu volgt in een volgend verslag!
-
24 Februari 2014 - 19:59
Gj:
Jaaaa. Heeel leuk om te lezen.
Ga door. Xxx -
27 Februari 2014 - 11:42
Adje Kayser:
Hi Claire, wat een enig verslag. Ik kreeg het rechtstreeks van jou (natuurlijk ook nog via GJ)
Je kunt je goed voorstellen hoe het leven daar is en hoe jij daar in staat. Geweldig goed beschreven alles Had je kunnen denken dat het zo leuk was
Hier alles goed . Wat problemen met slapen. Maar ja....
Ik ben in volle afwachting van je volgende update.
Heel veel liefs. Adje -
27 Februari 2014 - 19:38
Monique:
Superleuk Claire, fijn dat het uiteindelijk toch gelukt is. Ik ben heel benieuwd naar het vervolg. Naar jouw ervaringen bij Machu Pichu en de plaats waarvan ik de naam vergeten ben. De foto's zijn ook prachtig om te zien. Daardoor komt jouw Zuid-Amerikaanse leven een stukje dichter bij.
Wij hoorden juist het nummer van ABBA: chiquitita op de radio. Toepasselijk toch??
Veel liefs xxxx, Mo. -
01 Maart 2014 - 19:37
Jan En Josee:
Hoi lieve Claire,
Heerlijk om te lezen en wat een feest van herkenning wat ons betreft. Krijgen weer enorme zin om ook weer enkele weekjes in Cuzco door te brengen.
Machu Pichu vonden wij heel erg indrukwekkend. Jij vast ook?!
Ga je ook titicaca doen?
Er is zo veel te beleven. Hopen voor je dat je met nog meer plezier de komende weken beleeft.
Un gran beso a ti y a todos las chiqiutitas de la esquela!
Jan en Josee -
02 Maart 2014 - 19:39
Trix:
Hoi Claire, wat een super leuk verslag. Erg leuk om te lezen wat je allemaal meemaakt. Het is voor ons helemaal nieuw, want we zijn nooit in Zuid-Amerika geweest. Wat zul jij een levenservaringen opdoen. En wat leuk dat je zoveel creatief werk doet. Verschillende van mijn vriendinnen maakten complimenten over het mooie krukje van jou. Veel plezier nog en ik kijk uit naar je volgende verslag. Liefs en knuffels, Trix -
11 Maart 2014 - 08:16
Joland Franken:
Hallo Clair
Het klinkt echt geweldig goed dat je het er naar je zin hebt ondanks je eerste toch wat zware week.Van Joy horen we niet zo'n verslag maar krijgen we wel foto's via fb.Ze heeft je een vriendschapsverzoek gestuurd maar de laatste keer dat ik contact met haar had had jij het nog niet gezien denk ik.Zij zit nu in Brazilië ,het zou leuk zijn als jullie je toevallig treffen straks in Argentinië .
Ik kijk uit naar je verhalen op je blog en veel liefs etc, geniet!!gr Joland
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
